Brandenburskie
Encyklopedia PWN
żołnierz, jeden z przywódców konfederacji wojska litewski;
nabytki Marchii Brandenburskiej na północ od dolnej Warty i Noteci, uzyskane w XIII w., → Marchia Nowa.
w. w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim (gmina Babimost), na pograniczu Pojezierza Łagowskiego i Bruzdy Zbąszyńskiej, na północnym skraju Jez. Wojnowskiego;
m. w Danii, w regionie Dania Południowa, na wyspie Fionia, nad Wielkim Bełtem.
order
najwyższe wśród odznaczeń wyróżnienia honorowe; w większości państw najwyższa forma uznania dla obywateli kraju lub obywateli państw zaprzyjaźnionych za wybitne osiągnięcia w służbie państw. (cywilnej i wojsk.), pracy zawodowej i społ., za czyny męstwa i niezwykłego poświęcenia;
[łac.],
