Borów
Encyklopedia PWN
w. w woj. lubelskim, w pow. kraśnickim (gmina Annopol), na pograniczu Równiny Biłgorajskiej i Małopolskiego Przełomu Wisły, w pobliżu ujścia Sanny do Wisły.
bor, B, borium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 5;
leśn. grupa typów lasów iglastych z dominacją sosny lub świerka, występujących w strefie umiarkowanej i chłodnej półkuli północnej, o niskiej bonitacji drzewostanu, na ubogich, kwaśnych glebach bielicoziemnych z próchnicą lub torfem wysokim;
zimny, suchy, bardzo silny i porywisty wiatr (prędkość może przekraczać 100 km/h), wiejący głównie zimą znad niewysokich gór w kierunku sąsiadującego z nimi ciepłego morza lub dużego jeziora; występuje głównie na wschodnim wybrzeżu Morza Adriatyckiego;
m. rejonowe w Rosji, w obwodzie niżnienowogrodzkim, na l. brzegu Wołgi, naprzeciw m. Niżni Nowogród (1965 połączone z nim mostem drogowym).
m. we wschodniej Serbii (Serbia Centralna), na północny zachód od m. Zaječa.
