Borach Tucholskich
Encyklopedia PWN
region fizycznogeograficzny w północno-wschodniej części Pojezierza Południowopomorskiego, między Pojezierzem Kaszubskim i Pojezierzem Starogardzkim na północnym wschodzie, doliną Wisły i Wysoczyzną Świecką na południowym wschodzie, Doliną Brdy na południu, Pojezierzem Krajeńskim na południowym zachodzie i Równiną Charzykowską na zachodzie;
park narodowy o pow. 4613 ha (2022), ustanowiony 1996 w woj. pomor., na terenie największego pol. kompleksu leśnego;
leśn. grupa typów lasów iglastych z dominacją sosny lub świerka, występujących w strefie umiarkowanej i chłodnej półkuli północnej, o niskiej bonitacji drzewostanu, na ubogich, kwaśnych glebach bielicoziemnych z próchnicą lub torfem wysokim;
pow. ziemski w północnej części woj. kujawsko-pomor.;
w. w woj. pomor., w pow. kościerskim (gmina Karsin), w Borach Tucholskich, nad jez. Wdzydze, we Wdzydzkim Parku Krajobrazowym;
woj. (od 1999) w środkowopółnocnej części Polski; graniczy z woj.: pomor. na północy, warmińsko-mazurskim i mazowieckim na wschodzie, łódzkim na południowym wschodzie oraz z wielkopol. na południu i zachodzie; utworzone z woj.: włocławskiego, części bydgoskiego i toruńskiego;
