Bohem
Encyklopedia PWN
archeol. kultura późnej epoki brązu (XV–XII w. p.n.e.), rozwijająca się na terenach stepowych we wschodniej Europie między dolnym Dunajem a obszarami nadazowskimi;
dowódca w konfederacji barskiej;
nazwa nadana przez staroż. Greków koczowniczym ludom pochodzenia gł. irańskiego, zamieszkującym od VII w. p.n.e. do pierwszych wieków naszej ery stepy na północ od M. Czarnego.
plemię wschodniosłow. osiadłe między Dniestrem a Bohem;
geol. tarcza obejmująca obszar pomiędzy dolnym Dnieprem a Bohem (Wyż. Naddnieprzańska, wschodnia część Wyż. Wołyńskiej);
Winnica, Winnycia, Vinnytsia,
m. obwodowe na Ukrainie, nad Bohem, przy ujściu Wiszni i Winniczki.
