Bielawa
Encyklopedia PWN
miasto w województwie kujawsko-pomor., w powiecie żnińskim, na północno-wschodnim skraju Pojezierza Gnieźnieńskiego, nad Notecią.
w. w woj. łódz. (pow. łowicki, gmina Bielawy), na zachód od Łowicza;
województwo (od 1999) w południowo-zachodniej części Polski; graniczy z Czechami na południu, z Niemcami na zachodzie, z woj.: lubuskim i wielkopol. na północy oraz opolskim na wschodzie;
jezioro rynnowe na Pojezierzu Drawskim, w dorzeczu Drawy, w woj. zachodniopomor., na wys. 129 m, w Drawskim Parku Krajobrazowym;
m. powiatowe w województwie dolnośląskim, na wzgórzu w południowej części Obniżenia Podsudeckiego, nad Piławą. —
łąka, łąka trwała, łąka naturalna,
teren pokryty zwartą roślinnością zielną złożoną z licznych (300–400) gatunków, przeważnie wieloletnich traw, roślin motylkowych, turzyc, ziół i chwastów, które tworzą różnorodne zbiorowiska w zależności od warunków siedliskowych i pratotechnicznych (pratotechnika).
