Bezpieczeństwo
Encyklopedia PWN
Służba Bezpieczeństwa (SB),
aparat powołany do ochrony bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego w PRL, utworzony na mocy ustawy z 13 XI 1956 O zmianie organizacji naczelnych organów administracji publicznej w zakresie bezpieczeństwa publicznego.
instytucja utworzona VII 1944 w Polsce gł. w celu obrony organów władzy państw. podległych PPR, pacyfikowania oporu społ. oraz ochrony porządku publicznego;
konferencja dyplomatyczna państw europejskich (bez Albanii), Kanady i USA (1973–75), poświęcona opracowaniu zasad i norm dotyczących bezpieczeństwa europejskiego i współpracy między państwami, zakończona przyjęciem Aktu końcowego;
Urząd Bezpieczeństwa Publicznego (UBP), pot. Urząd Bezpieczeństwa (UB),
urząd powołany formalnie do ochrony bezpieczeństwa państwa, faktycznie służący likwidacji wszelkich form oporu w okresie powstawania i utrwalania władzy komunist. w Polsce;
Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy, niem. Reichssicherheitshauptamt 
(RSHA ),
centrala państw. policji bezpieczeństwa III Rzeszy i służby bezpieczeństwa partii hitlerowskiej.
(RSHA ),
powołana II 1949 w celu kontroli i koordynacji działalności Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) oraz Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego (GZI WP) przez ścisłe kierownictwo PZPR;
