Barwniki zaprawowe
Encyklopedia PWN
barwniki tworzące barwne związki (zw. lakami) z solami metali (zaprawy farbiarskie), osadzonymi uprzednio (w specjalnej kąpieli) na barwionym włóknie;
związki chemiczne wybiórczo absorbujące promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie widzialnym (o długości fali od ok. 400 do 780 nm) warunkujące barwę organizmów roślinnych i zwierzęcych albo nadające barwę przedmiotom użytkowym.
grupa barwników syntetycznych zawierających w swej budowie szkielet ksantenu;
barwniki syntetyczne, których szkielet cząsteczki stanowią pochodne triarylometanu CH(Ar)3 (Ar — aryl), a związane z pierścieniem grupy aminowe i hydroksylowe znajdują się w położeniu para w stosunku do centralnego atomu węgla metanowego;
pochodne antrachinonu stanowiące, po barwnikach azowych, najważniejszą i najliczniejszą grupę barwników syntetycznych;
substancje nierozpuszczalne w wodzie i w większości rozpuszczalników org., otrzymywane z rozpuszczalnych barwników w wyniku zlakowania (wytrącenia barwników z roztworów w postaci nierozpuszczalnych soli, najczęściej soli wapnia lub baru) lub trwałego osadzenia barwników na podłożu zw. substratem;
