Akulturacja
Encyklopedia PWN
akulturacja
jedno z podstawowych pojęć zmiany kulturowej, zastosowane przez J.W. Powella w latach 80. XIX w. na oznaczenie procesu zapożyczeń kulturowych; upowszechnione w latach 20. i 30. XX w. w amer. antropologii kulturowej (M.J. Herskovits, R. Redfield, R. Linton, A.L. Kroeber), akulturacja oznacza proces jakościowych i wieloaspektowych zmian kulturowych wywołanych kontaktem odmiennych systemów kulturowych w sytuacji ich ciągłej i bezpośredniej konfrontacji, prowadzący do stopniowych przekształceń w jednym lub we wszystkich wchodzących w interakcję systemach.
[gr.-łac.],
Indianie
rdzenni mieszkańcy Ameryki (nazwę tę nadał im K. Kolumb, który użył jej w przekonaniu, że dotarł do Indii), przybyli w wielu falach migracyjnych z północno-wschodniej Azji pomostem lądowym istniejącym w miejscu dzisiejszej Cieśniny Beringa;
[hiszp. < gr. < sanskr.],
proces związany z wszelkimi zjawiskami kulturowymi, polegający na pojawieniu się i rozprzestrzenianiu albo zaniku lub zmianie statusu elementów materialnych i symbol. danego społeczeństwa; pojęcie „zmiana kulturowa” jest także stosowane na określenie procesów powstawania, rozwoju i zaniku poszczególnych, zlokalizowanych geograficznie kultur.
region w Ameryce, rozciąga się od granicy Stanów Zjednoczonych z Meksykiem na północy po Ziemię Ognistą na południu.
dyscyplina zaliczana do zespołu nauk społecznych i/lub nauk kulturoznawczych; jest także jedną z podstawowych dziedzin nauk antropologicznych (obok antropologii fizycznej, etnolingwistyki, etnohistorii i antropologii stosowanej) zajmującą się kulturowymi aspektami ludzkiej egzystencji.
