Abbasyda
Encyklopedia PWN
Abbasydzi, Banu al-Abbas, ‘Abbāsiyyūn,
dynastia 37 kalifów arabsko-muzułmańskich, ze stol. w Bagdadzie, panująca 750–1258, pochodząca od Al-Abbasa, stryja Mahometa.
grupa ludów semickich uznających język arabski za rodzimy, niestanowiących jednolitej grupy etnicznej.
Abu Nuwas, Abū Nuwās, właśc. Al-Hasan Ibn Hani, ur. ok. 757, Al-Ahwaz, zm. między 813 a 815, Bagdad,
poeta arabski z epoki Abbasydów;
Abu Tammam, Abū Tammām, właśc. Habib Ibn Tazus, ur. na przeł. VIII i IX w., Kasim k. Damaszku, zm. 29 VIII 846, Mosul,
poeta arabski epoki Abbasydów;
poeta arabski epoki Abbasydów, pochodzenia perskiego;
Abu al-Atahijja, Abū al-‘Atāhiyya, właśc. Ibrahim Ibn al-Kasim, ur. 748, Al-Kufa lub Ajn at-Tamr, zm. ok. 826, Bagdad,
poeta arabski z epoki Abbasydów;
