ładunkiem ujemnym
Encyklopedia PWN
wielkość fizyczna charakteryzująca ciała podlegające działaniu pola elektromagnetycznego i będące źródłem takiego pola;
urządzenie do otrzymywania ładunków elektr. i napięcia elektr. przez rozdzielanie ładunków różnych znaków i gromadzenie ładunków tych samych znaków.
zespół połączonych ze sobą procesów i zjawisk elektrycznych zachodzących w atmosferze ziemskiej;
jon
atom lub grupa atomów obdarzona dodatnim lub ujemnym ładunkiem elektrycznym;
[gr. iṓn ‘idący’],
krótkotrwałe wyładowania elektryczne zachodzące w atmosferze ziemskiej oraz w atmosferach innych planet;
atom
fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.
[gr. átomos ‘niepodzielny’],
