łącznik
Encyklopedia PWN
wojsk. żołnierz przenoszący (przewożący) dokumenty bojowe, meldunki lub ustne polecenia i informacje.
elektr. urządzenie przeznaczone do wykonywania czynności łączeniowych w obwodach elektrycznych.
językozn. część zdania, część orzeczenia imiennego występująca w koniecznym związku z orzecznikiem, forma osobowa czasownika posiłkowego oznaczającego istnienie;
łącznik termobimetalowy, przekaźnik termobimetalowy, regulator termobimetalowy,
łącznik elektr., którego gł. częścią jest płytka bimetal.
log. w logice tradycyjnej słowo jest, łączące w trybie twierdzącym podmiot z orzecznikiem w zdaniu.
połączenie przedmiotów (np. elementów maszyn) za pomocą gwintów wykonanych bezpośrednio na łączonych elementach (połączenie gwintowe bezpośrednie) lub łączników (połączenie gwintowe pośrednie);
