wojna austriacko-pruska
 
Encyklopedia PWN
wojna austriacko-pruska 1866,
wojna o hegemonię w Niemczech między Austrią a Prusami, po których stronie wystąpiły też Włochy;
wojnę wywołały Prusy, dążące do zdobycia hegemonii w Niemczech, Włosi pragnęli odzyskać Wenecję (od 1797 w posiadaniu Austrii); bezpośrednią przyczyną wybuchu był spór o Szlezwik-Holsztyn, zdobyty 1864 wspólnie przez Prusy i Austrię na Danii. Wojna toczyła się w Czechach, Niemczech i we Włoszech; 16 VI wojska pruskie wkroczyły do Saksonii i łatwo ją zajęły (armia saska wycofała się do Czech), inne armie pruskie zajęły Hanower, zmuszając jego wojska do kapitulacji (29 VI); głównie siły pruskie, dowodzone przez króla Wilhelma I, wkroczyły do Czech, gdzie pod Sadową rozgromiły (3 VII) armię austriacką L. von Benedeka, a następnie zagroziły Wiedniowi, co skłoniło cesarza Franciszka Józefa I do rokowań. Austriacy jedyne zwycięstwa odnieśli we Włoszech, zwyciężając armię włoską pod Custozą (24 VI) i na morzu k. wyspy Vis (20 VII). Pokój między Austrią a Prusami zawarto w Pradze (23 VIII), z Włochami — w Wiedniu (3 X); Austria zgodziła się na rozwiązanie Związku Niemieckiego i nową organizację Niemiec bez swego udziału, zrzekła się swoich praw do Szlezwiku-Holsztynu i zobowiązała do odszkodowania wojennego (40 tysięcy talarów); ponadto Prusy anektowały Hanower; Włosi odzyskali Wenecję; hegemonię w Niemczech przejęły Prusy.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Bitwa pod Sadową 3 VII 1866, rycina barwiona — Bibliothèque nationale, Paryżfot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia