weduta
 
Encyklopedia PWN
weduta
[wł. veduta ‘widok’],
w malarstwie, rysunku i grafice przedstawienie ogólnego widoku miasta (panorama) lub jego fragmentu, często ze sztafażem;
jako samodzielny temat weduta występowała od XVII w., rozkwit w XVIII w., głównie w Wenecji (G.A. Canal, B. Bellotto, F. Guardi); popularna w XIX w.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Podkowiński Władysław, Nowy Świat w letni dzień, 1892 — Muzeum Narodowe, Warszawafot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia