wąż Eskulapa
 
Encyklopedia PWN
wąż Eskulapa, Elaphe longissima,
niejadowity wąż z podrodziny połozów właściwych, zamieszkujący południową Europę i południowo-zachodnią Azję;
w Polsce w dolinie Sanu w Bieszczadach Zachodnich; ciało wysmukłe, wierzch ciała o jednolitym ubarwieniu od oliwkowożółtego do prawie czarnego, upstrzony drobnymi jaśniejszymi plamkami; długość do 2 m; zamieszkuje tereny suche, przeważnie rzadkie lasy; tryb życia dzienny; bardzo zwinny, dobrze wspina się po drzewach; podrażniony, bywa agresywny; poluje głównie na małe ssaki; w Europie od czasów starożytnych jest symbolem medycyny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia