tęcza,
zjawisko opt. w atmosferze ziemskiej, powstające wskutek załamania, rozszczepienia i całkowitego wewn. odbicia promieni świetlnych (gł. Słońca, czasem Księżyca) przez krople wody (deszczu, mgły i in.);
tęcza
Encyklopedia PWN
powstaje wskutek załamania, rozszczepienia i całkowitego odbicia promieni świetlnych (Słońca lub Księżyca) przez krople wody (deszczu, mgły i in.); obserwuje się ją w kierunku przeciwnym do położenia Słońca (lub Księżyca); kąt między linią dosłoneczną a linią łączącą oko obserwatora z zewn. punktem podstawy t. wynosi ok. 42,5°; często oprócz łuku gł. pojawia się słabszy łuk wtórny o kącie ok. 51°, o odwrotnym układzie barw; natężenie, szerokość i czystość barw t. zależą od natężenia promieniowania słonecznego i rozmiarów kropel wody.
