sukcesja ekologiczna

sukcesja ekologiczna, sukcesja biocenoz,

ekol. proces kolejnych zmian, jakim podlega biocenoza;

zachodzi w wyniku modyfikowania środowiska przez rozwijającą się biocenozę, procesy biologiczne powodują jego przebudowę pod względem chemicznym i struktury fizycznej, zmieniają też warunki mikroklimatyczne, co umożliwia rozwój organizmów lepiej przystosowanych do powstałych warunków i kształtowanie się ekosystemu ustabilizowanego, zbudowanego z gatunków najlepiej przystosowanych do ostatecznych warunków rozwoju środowiska; szeregi rozwojowe biocenoz, które nie kończą się uformowaniem stabilnego ekosystemu stanowią szeregi parasukcesyjne; sukcesja w warunkach naturalnych jest procesem długotrwałym; sukcesja pierwotna rozwija się na obszarach dotąd nie zasiedlonych przez organizmy, powstających zwykle w wyniku kataklizmów; sukcesja wtórna rozwija się na obszarach uprzednio zasiedlonych przez organizmy, na których w wyniku zmiany sposobu użytkowania lub lokalnych katastrof ekologicznych życie zostało całkowicie lub w części zniszczone, jego odbudowę inicjuje szereg sukcesji wtórnej; w szeregu sukcesji wyróżnia się dwie fazy: 1) zespołu otwartego, obejmującego te stadia, w których odbywa się intensywny napływ imigrantów na obszar objęty sukcesją i ich trwałe lub okresowe osiedlanie się na wolnej przestrzeni; 2) zespołu zamkniętego, obejmującego okres sukcesji od momentu, kiedy następuje zwarcie roślinności i tym samym wypełnienie środowiska, następuje teraz nasilenie zjawisk konkurencji, w wyniku których dochodzi do wykształcenia końcowego ogniwa sukcesji, układu ustabilizowanego — klimaksu.