pług
 
Encyklopedia PWN
pług,
roln. narzędzie rolnicze do wykonywania orki, podstawowe narzędzie do uprawy roli.
Powstał przypuszczalnie w zachodniej Europie we wczesnym średniowieczu z radła; główną częścią wszystkich typów pługa jest korpus płużny, złożony z lemiesza podcinającego skibę oranej ziemi, odkładnicy, słupicy i płozu; dodatkowymi częściami w wielu pługów są krój oraz przedpłużek; zależnie od liczby korpusów pługi dzieli się na jedno- i wieloskibowe; ze względu na rodzaj siły uciągu rozróżnia się pługi konne i ciągnikowe; do pługów konnych należą: pługi bezkoleśne, koleśne (z koleśnicą na 2 kołach) i ramowe (zwykle 2-skibowe); pługi bezkoleśne i koleśne wymagają pracy oracza i dlatego są wyposażone w czepigi do ręcznego kierowania pługiem; w obu typach pługa korpus płużny jest przymocowany do grządzieli połączonej z zaprzęgiem i umożliwiającej regulację głębokości orki i szerokości skiby; pługi ramowe konne (jedno-, dwu- i wieloskibowe) pracują bardziej równomiernie i nie wymagają współdziałania oracza w prowadzeniu pługa; pługi ciągnikowe były początkowo przyczepiane do ciągnika, obecnie prawie wyłącznie konstruuje się 1–5-skibowe pługi, zawieszane z tyłu ciągnika na podnośniku hydraulicznym (lżejsze od przyczepianych o ok. 40%); podczas transportu, dzięki unoszeniu narzędzia, cały agregat jest bardziej zwrotny; w zależności od przeznaczenia są konstruowane również pługi półzawieszane, podorywkowe, melioracyjne, łąkowe, leśne, obracalne, krecie (kret) i inne; do orki bardzo zadarnionych i zakamienionych terenów oraz karczowisk stosuje się bezlemieszowe ciągnikowe pługi talerzowe.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia