olsza
 
Encyklopedia PWN
olsza, olcha, Alnus,
rodzaj roślin drzewiastych z rodziny brzozowatych;
30–50 gat. drzew i krzewów występujących na całej półkuli północnej; liście zwykle jajowate, ząbkowane; kwiaty wiatropylne, rozdzielnopłciowe, męskie w kotkach, żeńskie — szyszkokształtne; owoc — orzeszek, przeważnie oskrzydlony; w Polsce 3 gat.: olsza czarna (lud. nazwa olsyca, wilcha, A. glutinosa, drzewo do 25 m wys., na całym niżu, w miejscach silnie wilgotnych; wzdłuż rzek i strumieni tworzy drzewostany (tzw. olsy) czyste lub mieszane; olsza szara, A. incana, drzewo (do 20 m wys.) lub krzew, w dolnym reglu Karpat i Sudetów oraz na Podkarpaciu (zespół zw. olszyną karpacką); sięga wzdłuż dolin rzecznych aż na Pomorze; rośnie na glebach podmokłych i suchych — używana do umacniania brzegów rzek i zalesiania piaszczystych nieużytków, daje mieszańce z olszą czarną; olsza zielona (kosa olcha, A. viridis) krzew (do 2 m wys.) wyższych pięter Karpat Wschodnich. Olsza jest odporna na brak azotu w glebie, w wyniku symbiozy z bakteriami korzeniowymi (Frankia). Drewno olszy jest lekkie, miękkie, łatwo łupliwe, bardzo trwałe w wodzie; stosowane m.in. w meblarstwie, na sklejki, przybory kreślarskie, w budownictwie ziemnym i wodnym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia