cholera
 
Encyklopedia PWN
cholera
[gr.],
ostra choroba zakaźna wywołana przez bakterię przecinkowca cholery (Vibrio cholerae) wykrytego 1883 przez R. Kocha;
zakażenie drogą pokarmową, najczęściej za pośrednictwem zanieczyszczonej odchodami ludzkimi wody; w 2–3 dni po zakażeniu, z reguły nagle, pojawiają się biotypy: klasyczny i El-Tor; główne objawy: wymioty, nasilona i obfita biegunka; chory traci gwałtownie duże ilości wody i elektrolitów (10–30 l na dobę), co prowadzi do skrajnego osłabienia, wzmożonego pragnienia, bólów mięśniowych, bezmoczu; brak rychłej pomocy powoduje szybki zgon; niekiedy cholera przebiega łagodnie, objawy ustępują po kilku godzinach. W tzw. postaci suchej, na skutek porażenia toksycznego czynności jelit, płyn zbiera się w świetle jelit, nie ma biegunki, a chory umiera wkrótce po zachorowaniu. Cholera występuje endemicznie, głównie w Azji i Afryce, w Europie najczęściej jako zawleczona z rejonów endemicznych; należy do chorób kwarantannowych — chorzy są izolowani, a osoby mające styczność z chorymi podlegają kilkudniowej kwarantannie. Zapobieganie polega głównie na podnoszeniu higieny w krajach dotkniętych występowaniem cholery; u osób wyjeżdżających do rejonów endemicznych stosuje się szczepienie ochronne; leczenie polega na uzupełnianiu strat wodno-elektrolitowych i podawaniu antybiotyków.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia