Wolna Wszechnica Polska
 
Encyklopedia PWN
Wolna Wszechnica Polska (WWP),
prywatna szkoła wyższa, utworzona w Warszawie 1918–19 z Tow. Kursów Nauk.;
obejmowała 4 wydziały (mat.-przyr., humanist., nauk polit. i społ., pedag.) oraz Collegium Publicum (cykl publicznych wykładów niedzielnych od 1919) i Studium Pracy Społ.-Oświat. (2–3-letnie kursy kształcące i dokształcające pracowników społ.-oświat. od 1925); 1927 powstał w Łodzi oddział WWP, pierwsza w tym mieście szkoła wyższa; 1929 zrównano dyplomy WWP z uniwersyteckimi; WWP zasłużyła się jako ośr. badań nauk. (zwłaszcza w zakresie nauk społ.), a także jako placówka dokształcająca i podnosząca kwalifikacje, zwłaszcza nauczycieli, pracowników i organizatorów życia kult. i gosp.; krzewiła postępową myśl społ.; wykładowcami byli m.in.: J. Chałasiński, R. Błędowski, S. Czarnowski, Z. Daszyńska-Golińska, W. Doroszewski, N. Gąsiorowska, Antoni Górski, L. Hirszfeld, J. Joteyko, S. Kalinowski, A. Ławrynowicz, H. Radlińska, L. Wertenstein; w czasie okupacji niem. WWP prowadziła tajne nauczanie; po wojnie nie podjęła działalności; formalnie zlikwidowana 1952; jej tradycje częściowo kontynuuje Tow. Wolnej Wszechnicy Pol.; z oddziału WWP w Łodzi powstał 1945 Uniw. Łódzki.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia