Szreger Efraim
 
Encyklopedia PWN
Szreger, Schroeger, Schröger, Efraim, ur. 18 II 1727, Toruń, zm. 16 III 1783, Warszawa,
architekt, pochodzenia niemieckiego;
jeden z najwybitniejszych pol. architektów oświecenia; od 1743 uczył się i pracował w Warszawie; 1753 mianowany król. konduktorem budowlanym; gł. dzieła: kaplica prymasa A. Komorowskiego z jego nagrobkiem (1761–64), wielki ołtarz (po 1761) i przebudowa kaplicy Św. Wiktorii (1782–83) w kolegiacie w Łowiczu; przebudowa zespołu pałacowego (1761–65, ok. 1780), kościół (1780–81) i ratusz (1781) w Skierniewicach; w Warszawie — przebudowa pałacu Prymasowskiego (1776–83), fasada kościoła Karmelitów Bosych (1761–81), pałac Teppera (1774), który zapoczątkował typ warsz. wielkomiejskiej kamienicy czynszowej.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Warszawa, fasada kościoła Karmelitów Bosych (Schroeger Efraim), 1761–81fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia