Pływające wyspy Uru
 
Pływające wyspy Uru
Pływające, sztuczne wyspy Uru leżą w zachodniej, peruwiańskiej części jeziora Titicaca, w pobliżu miasta Puno. Małe plemię Indian Uru, przed setkami lat, wybrało ten nietypowy sposób życia aby odizolować się od zaborczych plemion Collas, Inków, a później od kolonizatorów hiszpańskich. Ostatni, czystej krwi Indianin Uru zmarł w 1959. Obecnie wyspy zamieszkane są przez potomków mieszanej krwi Uru, Aymara i Quechua — podtrzymują oni jednak tradycje plemienia Uru. Miejscowi wierzą, że w żyłach synów i córek Uru płynie czarna krew, która pozwala im przetrwać lodowate noce jeziora Titicaca.
Pływająca wyspa tworzona jest z rosnącej w jeziorze trzciny totora, wokół wbitego na kilka metrów w dno pala. Do niego wiąże się koncentrycznie kolejne porcje trzciny, tak aby grubość wyspy wynosiła ok. 1,5 metra. Co kilka miesięcy dorzuca się nową, wierzchnią warstwę totory, aby uzupełnić braki powstałe w wyniku gnicia. Chodzenie po wyspie przypomina stąpanie po miękkiej, nasączonej wodą gąbce.
Obecnie na Titicaca znajduje się ok. 60 pływających wysp Uru, na każdej z nich żyje od kilku do kilkunastu rodzin. Trzcina służy im do budowy domów, mebli, łodzi a nawet jako uzupełnienie jadłospisu. Mieszkańcy pływających wysp trudnią się rybołówstwem, hodują ptactwo i polują, uprawiają poletka nad brzegami jeziora, a znaczna część ich dochodu pochodzi obecnie od odwiedzających wyspy turystów.
Anita Kucharska i Maciej „Kruger” Kiersztyn
zgłoś uwagę
Ilustracje
Indianie Uru (Boliwia).fot. T. Komornicki/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Titicaca, jezioro, pływające wyspy indian Uru z trzciny totora (Peru)fot. A. Kucharska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia