Miasta w USA

Miasta w USA

Przeciwieństwem ciągnących się w nieskończoność suburbii są zabudowane drapaczami chmur centra wielkich miast, zwane downtown lub inner-city. Miasta mają kompletnie inną strukturę społeczną, rodziny z dziećmi uciekają na przedmieścia, jeśli mają choć trochę pieniędzy. W centrach pozostają najbiedniejsi i ci, którym bardziej zależy na całonocnych uciechach niż bezpieczeństwie. Amerykańskie miasta, a zwłaszcza śródmieścia zabudowane biurowcami mają opinię bardzo niebezpiecznych. Ulice po 18-tej pustoszeją, a jedynymi przechodniami są poszukiwacze guza. Również etniczne getta umiejscowione w obrębie miast zazwyczaj nie przyciągają turystów; zdarza się jednak, że nawet najbardziej niebezpieczne dzielnice ulegają procesowi gentryfikacji, jeśli w pobliżu powstanie klika modnych klubów. Młodzi ludzie wolnych zawodów ciągną tam w poszukiwaniu tanich mieszkań. W szybkim tempie pierwotni mieszkańcy zostają wyparci, a w okolicy powstają galerie, butiki i knajpki o artystowskim zacięciu; wówczas ceny mieszkań lawinowo rosną. Po pewnym czasie taka modna dzielnica staje się turystyczną atrakcją, a młodzi-gniewni zaczynają szukać nowych, tanich mieszkań w emigranckiej dzielnicy nieopodal. Szklane wieżowce i schody przeciwpożarowe to dwa emblematy amerykańskich metropolii. O tych pierwszych myśli każdy, kto wyobraża sobie amerykańskie miasto. Te drugie zaś są elementem tworzącym niepowtarzalny klimat amerykańskich miast. Wszyscy pamiętamy jak Holly Golightly ze „Śniadania u Tiffany'ego” na schodach przeciwpożarowych suszyła włosy, grając na gitarze czy uciekała przed namolnymi kochankami. Innym romantycznym miejscem spotkań jest samoobsługowa pralnia miejska, czyli laundromat. W launrodomacie pośród rozkrzyczanych dzieciaków, czekających na matki plotkujące podczas prania, bumelantów, którzy odświeżają jedyną parę dżinsów, emigrantów pokrzykujących w nieznanych językach, można dopiero w pełni poczuć, czym jest wielokulturowa metropolia.

Ewa Szabłowska