Kobieta Palliri

fot. M. „Kruger” Kiersztyn/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Kobieta Palliri

Potosí założone zostało w XVI w. u stóp Cerro Rico (dosł. Bogata Góra), po odkryciu w niej nieprzebranych złóż srebra, a w późniejszym okresie wielu innych bogactw. To właśnie im miasto zawdzięcza tak swoją świetność, jak i tragedie — na przestrzeni kilku wieków dziesiątki tysięcy ludzi straciły życie w kopalniach.

Obecnie warunki pracy w Cerro Rico nie różnią się prawie od tych, które panowały tam w czasach kolonialnych. Górnicy nadal umierają na pylicę krzemową średnio po kilkunastu latach pracy w kopalni, a każdego roku kilkudziesięciu z nich ginie w wypadkach pod ziemią.

Kobietom zakazana jest praca wewnątrz kopalń Cerro Rico. Jednakże kobiety Palliri — najczęściej wdowy po górnikach — spędzają swoje życie na drobiazgowym przeglądaniu pochodzącego z kopalni i nie nadającego się do obróbki przemysłowej skalnego odpadu. Dzień w dzień, po kilkanaście godzin, siedząc w ziemiankach na zboczu góry, nie bacząc na zimno, deszcz czy wiatr, rozbijają młoteczkami kamienie w poszukiwaniu okruchów cennych minerałów. Głód, zimno, zmęczenie i poczucie beznadziejności zabijają żując bezustannie liście koki. Aby uzyskać równowartość 100 USD, każda z kobiet musi „przerobić” 8–10 ton skały co zajmuje jej około 6 miesięcy.

Anita Kucharska i Maciej „Kruger” Kiersztyn

Potosí, kobieta Palliri, zbocze góry Cerro Rico (Boliwia)