Instytut Literacki
 
Encyklopedia PWN
Instytut Literacki, fr. Institut littéraire,
wydawnictwo zał. 1946 w Rzymie, od 1947 w Maisons-Laffitte k. Paryża.
Jedna z najbardziej zasłużonych pol. instytucji wydawniczych na emigracji, stworzona i kierowana przez J. Giedroycia, dzięki pomocy II Korpusu Pol. (i pożyczce z Funduszu Społ. Żołnierzy); wśród stałych współpracowników m.in.: J. Czapski i M. Czapska, H. Giedroyć, Z. i Z. Hertzowie, G. Herling-Grudziński, J. Mieroszewski. Działalność wydawnicza I.L. uwzględniała zarówno czytelników za granicą, jak i w kraju (dokąd przemycano wiele tytułów), złożyły się na nią: 1947–2000 mies. „Kultura”, od 1953 w «Bibliotece „Kultury”» (ponad 500 tomów) dzieła pisarzy emigr., od końca lat 50. także pisarzy krajowych nie publikowanych w Polsce ze względów cenzuralnych (niemal cała twórczość W. Gombrowicza, emigr. dorobek Cz. Miłosza, Herlinga-Grudzińskiego, J. Stempowskiego, eseje zebrane J. Wittlina i S. Vincenza, powojenne wiersze K. Wierzyńskiego, Czapskiego szkice o malarstwie), również obca literatura piękna (utwory opozycyjnych pisarzy sowieckich, m.in. A. Sołżenicyna, ukr. i węgierskich), prace z zakresu filozofii, historiozofii, politologii, publicystyka polit., dokumenty (serie: «Dokumenty», «Archiwum Rewolucji», «Bez Cenzury»), kwartalnik „Zeszyty Historyczne” (od 1962 ponad 130 numerów); poza «Biblioteką „Kultury”» ukazało się kilkadziesiąt tytułów książek.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Herling-Grudziński Gustaw, Skrzydła ołtarza, 1960 fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia