Beck Józef, ur. 4 X 1894, Warszawa, zm. 5 VI 1944, Stăneşti (Rumunia),
polityk, pułkownik.
Beck Józef
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1914–18 w Legionach Polskich i POW; jeden z najbardziej zaufanych współpracowników J. Piłsudskiego; od 1918 w WP; 1922–23 attaché wojskowy w Paryżu; współorganizator przewrotu majowego 1926; 1930 wicepremier; 1930–32 wiceminister, 1932–39 minister spraw zagranicznych; realizator koncepcji polityki zagranicznej Piłsudskiego — zakładał jej oparcie na równowadze między Niemcami a ZSRR (dążył do zachowania z nimi równorzędnie poprawnych stosunków — pakty o nieagresji 1932, 1934) oraz utrzymaniu niezależności politycznej od sojuszniczej Francji; odrzucał udział w układach zbiorowych, jako krępujący swobodę polityki polskiej; po 1934 podkreślał konieczność ograniczonego zbliżenia z Niemcami; 5 IV 1939 odrzucił żądania Niemiec włączenia Gdańska do Rzeszy i wyznaczenia eksterytorialnych linii komunikacyjnych przez polskie Pomorze do Prus Wschodnich; zawarł sojusze obronne z Wielką Brytanią i Francją, czym zniweczył niemiecki zamiar odizolowania Polski i plany wojny lokalnej; 17/18 IX 1939 ewakuował się wraz z rządem do Rumunii, gdzie został internowany; Przemówienia, deklaracje, wywiady 1931–39 (1939), Dernier rapport. Politique polonaise 1926–1939 (1951, wyd. pol. Ostatni raport 1987).
