Babiogórski Park Narodowy

Babiogórski Park Narodowy,

obszar objęty ochroną 1934 (pow. ok. 1000 ha), 1954 zatwierdzony jako Babiogórski Park Narodowy o pow. 1734 ha, powiększony do 3393 ha (3197 ha zajmują lasy, 1282 ha jest pod ścisłą ochroną, 2022);

Rok założenia parku: 1955; rozporządzenie Rady Ministrów z 30 X 1954 obowiązujące od 1 I

Województwo: małopolskie, województwo

Powierzchnia (stan na XII 2007): 3 390,5 ha (od 2007)

Powierzchnia ochrony ścisłej (stan na XII 2007): 1 124,5 ha (od 2007)

Powierzchnia otuliny (stan na XII 2007): 8 437,0 ha (od 2007)

Strona www: www.bgpn.pl/ (oficjalna strona parku)

obejmuje najwyższą część Beskidu Wysokiego — masyw Babiej Góry; roślinność wykazuje układ naturalnych pięter klim.: regiel dolny lasów bukowych, jodłowych i borów mieszanych, regiel górny borów świerkowych, piętro kosodrzewiny i piętro muraw alpejskich; w szacie roślinnej ponad 25 zespołów, w tym endemiczna murawa kostrzewy pstrej; wśród roślin naczyniowych (blisko 650 gat.) występuje okrzyn jeleni i rogownica alpejska (jedyne w Polsce); ponadto rośnie 280 gat. mszaków, 329 gat. porostów; wśród fauny występuje ryś, jeleń, niedźwiedź brunatny, głuszec, cietrzew; 1977 Babiogórski Park Narodowy został uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery.

Babiogórski Park Narodowy