• Achmatowicz Osman, ur. 16 III 1899, Bergaliszki (Wileńszczyzna), zm. 4 XII 1988, Warszawa,
    chemik organik, pochodzący z książąt tatarskich;
  • achromat
    [gr. achrṓmatos ‘bezbarwny’],
    układ opt., w którym dzięki zastosowaniu materiałów o różnej dyspersji (np. szkło kronowe i flintowe) skorygowano aberrację chromatyczną położenia dla 2 długości fal świetlnych;
  • achromatyzacja
    [gr.],
    zmniejszenie aberracji chromatycznej przez łączenie soczewek o odpowiednio dobranych współczynnikach załamania światła i ogniskowych.
  • achter-
    [niem.],
    after-,
    żegl. przedrostek oznaczający związek z rufową (tylną) częścią statku wodnego (np. jachtu);
  • achterpik
    [niem.],
    skrajnik rufowy,
    żegl. wodoszczelny przedział na rufie statku wodnego, oddzielony od reszty pomieszczeń grodzią wodoszczelną;
  • achtersztag
    [niem.],
    żegl. lina usztywniająca maszt statku wodnego (jachtu) od stronu rufy.
  • Ackeret
    [akrẹ]
    Jacob, ur. 17 III 1898, Zurych, zm. 1981,
    aerodynamik szwajcarski;
  • ACM Wymowa, ang. Association for Computing Machinery,
    amerykańskie stowarzyszenie zawodowe informatyków, zał. 1947;
  • Acrux, α Crucis,
    jaśniejszy składnik gwiazdy wielokrotnej leżącej w gwiazdozbiorze Krzyż Południa;
  • „Acta Arithmetica”,
    czasopismo nauk., wyd. 1935–39 i od 1958 w Warszawie przez Inst. Mat. PAN;
  • „Acta Astronomica”,
    czasopismo nauk., wyd. w Krakowie od 1925, następnie od 1966 w Warszawie;
  • „Acta Physica Polonica”,
    czasopismo nauk. (miesięcznik) o międzynar. zasięgu, wyd. w Polsce pod egidą Pol. Tow. Fiz., ma status czasopisma uznawanego przez Eur. Tow. Fizyczne;
  • acydoliza
    [łac.-gr.],
    reakcja wymiany reszt kwasowych między estrem i kwasem organicznym;
  • acydymetria
    [łac. acidus ‘kwaśny’, gr. metréō ‘mierzę’],
    dział chemicznej analizy ilościowej;
  • acyl, grupa acylowa, RC(O)–,
    jednowartościowa grupa organiczna wywodząca się z cząsteczki kwasu karboksylowego, RCOOH (R — alkil lub aryl).
  • acylowa grupa,
    chem. → acyl.
  • acylowanie,
    reakcja chem. polegająca na wymianie (podstawianiu) atomu wodoru w grupie hydroksylowej –OH, aminowej –NH2 i –NHR lub atomu wodoru w cząsteczce węglowodoru aromatycznego na acyl (RCO–);
  • acylowe chlorki, chlorki kwasowe,
    związki organiczne, pochodne kwasów karboksylowych, opisywane wzorem ogólnym RCOCl (R — alkil lub aryl);
  • ad absurdum
    [łac. reductio ad absurdum ‘sprowadzanie do niedorzeczności’],
    log. → reductio ad absurdum.
  • Ada Wymowa,
    inform. język programowania wysokiego poziomu, oprac. 1975–81 na zlecenie Dep. Obrony USA;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia