znaczenie

znaczenie,

metodol. termin wieloznaczny, różnie definiowany (wg niektórych logików, jak W. Quine, N. Goodman, nie dający się poprawnie zdefiniować),

zwykle rozumiany jako: 1) twór psychiczny, przedstawienie (idea, myśl) powiązane z formą znaku (np. dźwiękiem lub kształtem słowa) na zasadzie praw kojarzenia (asocjacjonizm); 2) konotacja, czyli zbiór cech właściwych desygnatom, przysługujący jedynie nazwom, z wyłączeniem imion własnych; 3) przedmiot idealny (E. Husserl), czyli taki, ku któremu jest skierowany akt rozumienia znaku związany z tzw. intencją znaczeniową, bądź przedmiot intencjonalny (R. Ingarden), tj. nie idealny, bo mający pocz. w czasie, wytwór ludzkiej psychiki ( fenomenologia), bądź też przedmiot abstrakc. (G. Frege, A. Church), czyli pojęcie (z.znaczenie nazwy) lub sąd (z.znaczenie zdania); 4) twór językowy, czyli pewna właściwość wyrażeń: wyrażenia A i B mają to samo z., jeśli są tak samo zbud., a odpowiadające sobie elementy tych wyrażeń są logicznie równoważne (R. Carnap); 5) sposób posługiwania się znakiem (L. Wittgenstein, K. Ajdukiewicz).