zapalnik

zapalnik,

wojsk. urządzenie stosowane do wywoływania, w odpowiednim momencie, zapalenia lub wybuchu ładunku bojowego pocisku, miny bomby, głowicy bojowej itp.; współcześnie istnieje wiele różnych rozwiązań konstrukcyjnych z., których działanie opiera się na wykorzystaniu różnych zjawisk fiz.: akustycznych, magnet., opt., elektromagnetyczne i in..

Z. dzieli się na: kontaktowe (uderzeniowe), niekontaktowe (czasowe i zbliżeniowe) oraz podwójnego działania. Z. kontaktowe są pobudzane w wyniku bezpośredniego zetknięcia się z przeszkodą. Z. czasowe inicjują wybuch po określonym czasie od chwili pobudzenia ich sygnałem niezależnym od przeszkody (z. zegarowe, z opóźniaczem pirotechn., np. lontowym). Z. zbliżeniowe powodują wybuch ładunku bojowego, w pobliżu celu po ustaleniu najkorzystniejszej odległości, na podstawie odbierania i przetwarzania sygnałów pochodzących od celu lub wysyłanych przez z. i odbijanych od celu.