zagon
 
Encyklopedia PWN
zagon,
hist. pas zaoranego pola szerokości kilku lub kilkunastu skib;
w dawnej Polsce pojęcie często używane na określenie powierzchni ziemi uprawnej, trudne do jednoznacznej interpretacji i przeliczeń; XVI–XVIII w. szerokość zagonu wynosiła najczęściej 6 skib (ok. 1/2 pręta, 2,13–2,23 m) lub 4 skiby; 2 zagony tworzyły tzw. skład; naturalna długość zagonu wynosiła staje (zagon stajowy, 225 łokci), w praktyce rolnej jednak, gdy zwartą jednostką uprawy było całe pole, przez zagon rozumiano zazwyczaj pas uprawy szerokości 4–6 skib, ciągnący się przez całe pole, zazwyczaj długości kilku, a nawet kilkudziesięciu staj; zagon geometryczny był używany przy pomiarze łanu (włóki), który mógł się składać np. z 600 zagonów (każdy szerokości 3,75 łokci); przy rozmaitych wielkościach łanów występowały również wielkie rozpiętości wielkości zagonów, np. od ok. 0,5 do ponad 5 mórg (na Mazowszu).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia