wojna błyskawiczna

wojna błyskawiczna, niem. Blitzkrieg,

doktryna wojenna wypracowana przez wojskowych niemieckich, której teoretyczne założenia działań wojennych miały zapewnić szybkie zakończenie wojny;

zakładała gwałtowną, niespodziewaną napaść (co jest zabronione przez międzynar. prawo wojenne) i szybkie natarcie potężnych klinów wojsk pancernych, wspieranych lotnictwem i poprzedzanych desantami; doktryna ta przyniosła sukcesy III Rzeszy w początkowej fazie II wojny światowej, zawiodła po wyrównaniu sił i wygaśnięciu czynnika zaskoczenia.