wiek biologiczny człowieka,
antropol. stan zaawansowania rozwojowego jednostki lub grupy ludzi w każdej fazie życia. Termin „wiek biologiczny człowieka” jest oceną jednostki lub grupy w stosunku do standardu, jaki wyznaczają normy rozwojowe, będące wartością średnią cechy dla danej klasy wieku.
wiek biologiczny człowieka
Encyklopedia PWN
wiek biologiczny człowieka dotyczy m.in.: wieku zębowego (wiek ząbkowania, wymiana zębów — mlecznych na stałe, stopień starcia zębów oraz zmiany inwolucyjne aparatu żucia), wieku kostnego (stopień mineralizacji kości, poczynając od okresu płodowego, stopień zrostu nasad z trzonami kości długich, stan zrastania szwów czaszkowych, wreszcie starcze procesy zaniku istoty gąbczastej, procesy demineralizacyjne, w tym osteoporoza), wieku fizjol. (utożsamianego najczęściej z wiekiem: dojrzewania, meno- i andropauzy, ale także uwzględniającego stan wydolności fizjol. innych funkcji organizmu), wieku proporcji ciała, odnoszącego się przede wszystkim do okresu wzrastania (relacje długości między kończynami i ich stosunek do długości tułowia oraz ogólnej wysokości ciała), wieku sylwetki (postawa, ilość i dystrybucja tkanki tłuszczowej).
