wideoteks
 
Encyklopedia PWN
wideoteks
[łac.],
usługa telematyczna (telematyka) umożliwiająca przesyłanie informacji z odległych baz danych (zawierających np.: rozkłady jazdy pociągów, programy kin, prognozę pogody, oferty pracy, materiały dydaktyczne, filmoteki) do użytkownika sieci wyposażonego w terminal wideoteksowy;
informacja w postaci nieruchomego obrazu (teksty, piktogramy, rysunki, fotografie) jest przesyłana za pośrednictwem sieci telekomunik. (m.in. sieci telefonicznych, teleinformatycznych, sieci cyfrowej z integracją usług). Terminal wideoteksowy składa się z aparatu telefonicznego, klawiatury i odbiornika telewizyjnego (z dekoderem) lub ma postać komputera wyposażonego w urządzenie umożliwiające jego połączenie z siecią. Dostępem do usługi i wyborem informacji steruje użytkownik za pomocą klawiatury terminala, a informacje są prezentowane na ekranie monitora. W. umożliwia też modyfikację baz danych przez użytkownika i korzystanie z takich usług, jak rezerwacja biletów czy zamawianie towarów. Oferowany od lat 70. XX w. przez operatorów telekomunik. w wielu krajach, np. system Prestel w Wielkiej Brytanii, Minitel we Francji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia