wenecka szkoła

wenecka szkoła,

muz. grupa wł. i flamandzkich kompozytorów i teoretyków muzyki, działających w Wenecji w XVI w.: A. Willaert, A. i G. Gabrieli, C. de Rore, G. Croce, A. Padovano, C. Merulo oraz teoretycy N. Vicentino, G. Zarlino;

wykształcili technikę polichóralną, czemu sprzyjała architektura Bazyliki Św. Marka (dwoje organów w przeciwległych absydach), skrystalizowali formy muzyki instrumentalnej (toccata, ricercar, canzona, sonata), rozwinęli 5-głosowy madrygał a cappella; wywarli wpływ na twórczość kompozytorów niem. (H.L. Hassler, M. Praetorius) i słoweń. (J. Gallus); także grupa kompozytorów operowych (C. Monteverdi, F. Cavalli, M.A. Cesti), działających w Wenecji w XVII i na pocz. XVIII w.; ustalili oni podstawowe współczynniki opery, rozwinęli styl belcanto.