uzębienie
Encyklopedia PWN
U ryb, płazów, gadów — nie zróżnicowane, czyli równozębne, homodontyczne, u ssaków — zróżnicowane, różnozębne, heterodontyczne (siekacze, kły, zęby przedtrzonowe i trzonowe); dla danego gat. skład, budowa i liczba zębów są charakterystyczne i stałe, związane z jakością pokarmu; np. uzębienie przeżuwaczy odznacza się dużą i skomplikowaną powierzchnią żującą zębów, przystosowaną do rozcierania pokarmów, a uzębienie drapieżników — m.in. wykształceniem silnych łamaczy; może podlegać częściowej redukcji, np. brak kłów u zająca; uzębienie dorosłego człowieka składa się z 32 zębów, w każdej połowie (lewej i prawej) szczęki i żuchwy występują 2 siekacze, 1 kieł, 2 zęby przedtrzonowe oraz 3 trzonowe — wzór zębowy; uzębienie stałe (trwałe) ssaków jest u większości poprzedzone uzębieniem mlecznym (przejściowym, nietrwałym), nie obejmującym tylko zębów trzonowych; zęby mleczne człowieka (ząbkowanie) stopniowo wypadają od 6. do 13. roku życia, a na ich miejsce wyrastają kolejno stałe siekacze, kły, zęby przedtrzonowe i trzonowe; zęby trzecie, tzw. zęby mądrości, wyrastają między 18. a 30.–35. rokiem życia.
