unieważnienie małżeństwa
 
Encyklopedia PWN
unieważnienie małżeństwa,
uznanie związku małżeńskiego za nie istniejący z powodu naruszenia w chwili jego zawarcia określonych ustawą zakazów i rozwiązanie zawartego związku małżeńskiego na mocy wyroku sądu;
wyrok unieważniający rodzi w zasadzie skutek wsteczny (tak jakby małżeństwo nie było zawarte); jedynie w odniesieniu do wspólnych dzieci i wspólnego majątku skutki prawne dotyczą przyszłości. Unieważnienie małżeństwa może zostać orzeczone tylko z przyczyn wymienionych w odpowiednich przepisach. W Polsce kodeks rodzinny i opiekuńczy określa przypadki, które mogą być podstawą unieważnienia małżeństwa; są to: nieosiągnięcie odpowiedniego wieku, ubezwłasnowolnienie całkowite, choroba psychiczna i niedorozwój umysłowy, pozostawanie w innym związku małżeńskim (bigamia), powinowactwo i pokrewieństwo, stosunek przysposobienia, wady pełnomocnictwa. Przyczyny te muszą istnieć w chwili zawierania związku małżeńskiego. W określonych przypadkach sąd może zezwolić na zawarcie małżeństwa (nieosiągnięcie odpowiedniego wieku, choroba psychiczna, powinowactwo), co wyłącza możliwość unieważnienia małżeństwa. Pewne zdarzenia zaszłe po zawarciu małżeństwa (przewidziane ustawą) także wyłączają możliwość unieważnienia małżeństwa, np. rozwiązanie przysposobienia, osiągnięcie odpowiedniego wieku przez małżonków). W prawie kanonicznym stwierdzenie nieważności małżeństwa (nie jest to unieważnienie małżeństwa) wynika z ujawnienia w procesie sądowym przyczyn, które uniemożliwiły zawarcie przez którąś ze stron w sposób ważny sakramentalnego małżeństwa (przyczynami takimi są m.in. przymus zewnętrzny, choroba psychiczna, zatajona niemoc płciowa).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia