układ w sprawie konwencjonalnych sił zbrojnych w Europie,
układ podpisany 19 XI 1990 w Paryżu przez 22 państwa NATO i Układu Warsz.;
układ w sprawie konwencjonalnych sił zbrojnych w Europie
Encyklopedia PWN
po rozwiązaniu Układu Warsz. i rozpadzie ZSRR liczba stron układu zwiększyła się do 30; sukcesorzy ZSRR przejęli część uzbrojenia podlegającego redukcji; układ określił maks. pułapy uzbrojenia w 5 kategoriach broni (czołgi, transportery opancerzone, artyleria, śmigłowce bojowe i samoloty), które będą mogły posiadać te państwa po 1995; integralną częścią układu jest tzw. akt zamykający rokowania w sprawie stanu osobowego konwencjonalnych sił zbrojnych w Europie, podpisany 10 VII 1992 w Helsinkach; tego samego dnia, w czasie szczytu KBWE w Helsinkach, oba te układy zostały przyjęte i kilka dni później weszły w życie (nie podlegały procedurze ratyfikacyjnej); 1996 odbyła się konferencja przeglądowa obu układów; na niej uznano, że od 1996 zredukowane do określonych w układzie pułapów kategorie uzbrojenia będą utrzymywane bezterminowo na wskazanym poziomie.
