tygrys
 
Encyklopedia PWN
tygrys, Panthera tigris,
największy ssak drapieżny z rodziny kotowatych, blisko spokrewniony z lwem, lampartem i jaguarem; zamieszkuje lasy południowo-wschodniej Azji, od Indii po południowo-wschodnią Rosję, wschodnie Chiny, Wietnam i Sumatrę, często w zacienionych, gęstych zaroślach w sąsiedztwie wody;
długość ciała do 2,8 m, ogona do 1,1 m, wysokość w kłębie ponad 1 m, masa do 250 kg; ubarwienie zmienne, od jasnożółtego (są także odmiany albinotyczne) do rdzawobrunatnego, w czarne pręgi; u samca charakterystyczne bokobrody; poluje głównie wieczorem i o świcie, głównie na zwierzęta kopytne; żyje 15–17 lat, dojrzałość płciową osiąga w 4 roku życia; samica po ok. 105-dniowej ciąży rodzi 2–3 młodych (w ogrodach zoologicznych rozmnaża się bardzo trudno); zamieszkuje gęste zarośla i górskie lasy, zwykle w pobliżu rzek (dobrze pływa), południowej, wschodniej i południowo-wschodniej Azji oraz Archipelagu Malajskiego; rozróżnia się 5 podgatunków, m.in.: tygrys bengalski (królewski), P.t. tigris, lub największy tygrys syberyjski, P.t. attaica (długość do 3 m), 3 inne podgatunki (tygrys kaspijski — P.t. virgata, tygrys jawajski — P.t. sondaica, i tygrys balijski — P.t. balica) wytępiono w XX w.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Tygrys syberyjski, Panthera tigris altaica.fot. K. Sołtyk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia