tuner
 
Encyklopedia PWN
tuner
[ang.],
nazwa części składowej odbiornika radiofonicznego lub odbiornika telewizyjnego, w której zachodzi wyodrębnienie sygnału pożądanego ze wszystkich sygnałów docierających do wejścia t. z anteny, a także przetworzenie tego sygnału do postaci umożliwiającej sterowanie końcowymi urządzeniami odbiornika (np. głośnikiem, kineskopem lub monitorem ciekłokrystalicznym);
(zestawu) radiowego (tuner radiowy), telew. (tuner telew.), satelitarnego (tuner satelitarny) służąca do wydzielenia ze wszystkich docierajacych do jego wejścia sygnałów, określonego sygnału będącego sygnałem sterującym dla następnych części składowych zestawu; następuje to w wyniku poddania go procesom kolejnych przemian (m.in. wzmocnieniu i demodulacji), które umożliwiają nie tylko jego wydzielenie, ale i nadanie mu odpowiedniej postaci. Głównymi blokami tunera są: głowica wielkiej częst., której zadaniem jest wzmocnienie sygnału wielkiej częst. doprowadzanego do wejścia tunera i zmieszanie go w mieszaczu z sygnałem wytworzonym przez generator lokalny (heterodynę) — w wyniku powstaje tzw. sygnał pośredniej częst. (p.cz.), blok pośredniej częst., którego zadaniem jest selektywne wzmocnienie sygnału pośredniej częst., prowadzące do wydzielenia pożądanego sygnału (o określonej częst.) przy możliwie dużym tłumieniu innych sygnałów (o innej częst.), demodulator oraz układy sterowania i zasilania, rozbudowane w zależności od standardu i klasy tunera. Podstawowymi parametrami tunera, niezależnie od jego konstrukcji, przeznaczenia i odbieranych sygnałów, są: zakres częst., czułość (poziom sygnału wejściowego), pasmo przenoszenia, odstęp sygnału od szumu (stosunek sygnału do szumu, współczynnik szumów), selektywność, separacja kanałów, zniekształcenia nieliniowe (całkowite zniekształcenia harmoniczne) oraz pobór mocy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia