terapia behawioralna,
psychol. metoda psychoterapeutyczna, odwołująca się do zasad behawioryzmu, a zwłaszcza do teorii uczenia się, zmierzająca poprzez stosowanie wzmocnień pozytywnych (nagród) i negatywnych (kar) do zastąpienia uprzednio wyuczonych reakcji, będących przyczyną nieprzystosowania, reakcjami adekwatnymi umożliwiającymi poprawne funkcjonowanie społeczne.