taras
 
Encyklopedia PWN
taras
[fr. < łac.],
terasa,
geol. płaski stopień w dolinie rzecznej lub na brzegu morza (albo jeziora).
Tarasy rzeczne, ciągnące się wzdłuż doliny na znacznej przestrzeni, powstają w wyniku erozji rzecznej; są fragmentami dawnego, rozciętego przez rzekę (np. wskutek obniżenia się jej podstawy erozyjnej) dna doliny; w zależności od budowy rozróżnia się: tarasy rzeczne skaliste (tarasy erozyjne), wycięte w litym podłożu skalnym doliny płaskodennej lub nieckowatej; mogą tworzyć ciągi spłaszczeń układających się na różnych wysokościach (np. tarasy kanionu Kolorado); tarasy rzeczne osadowe (akumulacyjne), powstające przez rozcięcie nagromadzonych przez rzekę osadów (aluwiów) pokrywających dno doliny; tarasy rzeczne skalisto-osadowe (zw. też erozyjno-akumulacyjnymi), tworzące się wskutek rozcięcia przez rzekę zarówno osadów rzecznych, jak i skalistego podłoża. Taras rzeczny położony najwyżej jest tarasem najstarszym (zbudowanym z najstarszych osadów), a taras najniższy — najmłodszym. Tarasy morskie są fragmentami dawnego brzegu mor., zachowanymi w postaci załomów powyżej lub poniżej obecnego poziomu morza; powstają w wyniku niszczącej (tarasy erozyjne, zw. też abrazyjnymi), jak i akumulacyjnej (tarasy akumulacyjne) działalności fal.
Termin „taras” jest także używany na określenie innych stopni stokowych o rozmaitej genezie (jak np. tarasy antropogeniczne — powstałe w wyniku działalności człowieka).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia