szafran
 
Encyklopedia PWN
ok. 80 gatunków występujących głównie w górach obszaru śródziemnomorskiego Europy; bulwiaste byliny o wąskolancetowatych liściach odziomkowych; kwiaty duże, kielichowate; w Polsce szafran Heuffela, C. heuffelianus (połoniny Karpat Wschodnich) i szafran spiski, C. scepusiensis, chroniony (hale i pastwiska, głównie Tatr i Babiej Góry) — gatunki o kwiatach liliowych, długość do 4 cm (kwitną wczesną wiosną); z gatunków obcych uprawia się jako ozdobne (głównie na trawnikach): szafran wiosenny, C. vernus, oraz szafran uprawny, C. sativus — kwitnący fioletowo (w jesieni), dawniej uprawiany też dla pomarańczowożółtego proszku, zwany także szafranem, otrzymywanego z roztartych pręcików i znamion słupka (przyprawa, barwnik, surowiec leczniczy), zawierającego ok. 50% barwników (głównie krocyna) i 0,3–2% olejku eterycznego.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Szafran spiski (Crocus scepusiensis) fot. M. Sokólska-Połutrenko/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Szafran spiski, Crocus scepusiensisrys. H. Rembertowicz-Szymborska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia