strącanie

strącanie, wytrącanie, precypitacja,

chem. wydzielanie składnika roztworu w postaci trudno rozpuszczalnego osadu powstającego w wyniku reakcji chem.;

całkowitość s. zależy od iloczynu rozpuszczalności osadu, obecności nadmiaru jonu strącającego, temperatury, obecności rozpuszczalników niepolarnych; s. jest wykorzystywane w chemii analitycznej do oznaczenia składnika osadu (analiza strąceniowa), a także do usuwania zanieczyszczeń; strącaniu osadów towarzyszy zwykle współstrącanie i wytrącanie następcze; współstrącanie (koprecypitacja) jest związane z adsorpcją rozpuszczalnych składników na powierzchni lub w głębi powstających kryształów, a także z tworzeniem się kryształów mieszanych; s. następcze (postrącanie, postprecypitacja) jest osadzaniem się obcych jonów na powierzchni wytrąconego osadu pozostawionego przez pewien czas w roztworze; te niekorzystne zjawiska mogą być źródłem błędów w analizie. Od warunków strącania zależą właściwości osadu, np. powolne dodawanie odczynnika strącającego, dobre mieszanie, podwyższona temperatura sprzyjają powstawaniu czystych, dużych, prawidłowo wykształconych kryształów; lepsze właściwości osadu (np. czystość) zapewnia też s. homogeniczne, polegające na wytworzeniu odczynnika strącającego wskutek reakcji zachodzącej w roztworze np. pod wpływem ogrzewania.