stańczycy
 
Encyklopedia PWN
stańczycy,
ugrupowanie polityczne w Galicji Zachodniej, głównie ziemiaństwa i wyższych urzędników (konserwatyści krakowscy), powstałe w latach 60. XIX w.,
nazwa od pamfletu politycznego Teka Stańczyka (1869), skierowanego przeciwko fali demonstracji patriotycznych w czasie walki o autonomię i potępiającego konspirację; stańczycy zmierzali do rozszerzenia praw narodowych w Galicji przy zachowaniu lojalności wobec Austrii; dominowali w Kole Polskim w austriackiej Radzie Państwa; głosili swe idee w historiografii (szkoła krakowska), krytyce literackiej i filozofii; 1907 przekształciło się w Stronnictwo Prawicy Narodowej; główni działacze: S. Tarnowski, J. Szujski, S. Koźmian, M. Bobrzyński i in.; organy prasowe: „Czas”, „Przegląd Polski”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia