stan wojenny
 
Encyklopedia PWN
stan wojenny,
instytucja prawa wewnętrznego o charakterze nadzwyczajnym i skutkach tymczasowych, której wprowadzenie ogranicza określone konstytucyjne prawa i wolności obywateli oraz zwiększa ich obowiązki;
także zwiększa lub zmniejsza albo zawiesza prawa i obowiązki organów państw. oraz ogranicza lub zawiesza niektóre funkcje organizacji społ., zaw. lub politycznych. W Polsce w okresie międzywojennym unormowanie stanu wojennego, określanego jako stan szczególnego zagrożenia, znajdowało się w Konstytucji marcowej 1921 i Konstytucji kwietniowej 1935; w PRL Konstytucja lipcowa 1952 przewidywała, że s.w. może wprowadzić Rada Państwa ze względu na obronność lub bezpieczeństwo państwa; zgodnie z Konstytucją małą z 1992 stan wojenny wprowadzał prezydent, ale szczegółowe regulacje dotyczące organizacji władz i ograniczenia praw obywatelskich określała ustawa z 1982; Konstytucja RP z 1997 zawiera uregulowania dotyczące wprowadzania stanów nadzwyczajnych (stan wojenny, stanu wyjątkowego i stanu klęski żywiołowej) na terenie kraju; na podstawie upoważnienia konst. została wyd. 2002 ustawa o stanie wojennym, która określa zasady działania organów władzy publicznej, zakres ograniczeń wolności i praw obywateli oraz kompetencje Nacz. Dowódcy Sił Zbrojnych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia