snowboarding
 
Encyklopedia PWN
snowboarding
[snọubo:rdıŋ; ang.],
snowboard,
dyscyplina sportowa polegająca na zjeżdżaniu po śniegu na specjalnej pojedynczej narcie (desce) szerokości ok. 30 cm i dł. 140–180 cm;
zawodnicy rywalizują m.in. w slalomach (równoległym, gigancie, super gigancie), boardcrossie — wyścigu ze startu wspólnego, halfpipe — jeździe akrobatycznej w snieżnej rynnie oraz skokach akrobatycznych; powstał pod koniec lat 60. XX w., lecz dopiero pod koniec lat 80. zyskał większą popularność; są rozgrywane mistrzostwa świata i Europy; od 1998 dyscyplina olimpijska. W Polsce snowboarding jest uprawiany od końca lat 80. XX w.; 1992 powstał Polski Związkek Snowboardu; od 1993 są rozgrywane mistrzostwa kraju; na igrzyskach 2002 J. Marczułajtis zajęła 4. miejsce w slalomie równoległym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia