silnik
 
Encyklopedia PWN
silnik,
maszyna przetwarzająca ciepło, energię elektryczną lub energię mechaniczną na pracę o postaci dogodnej do napędzania maszyn, pojazdów i urządzeń przemysłowych;
do pracy silnika jest niezbędny ciągły dopływ energii, np. elektrycznej (silnik elektryczny), mechanicznej (silnik wiatrowy, silnik wodny), ciepła (silnik cieplny — pobiera ciepło ze źródła o temperaturze wyższej i przetwarza jego część na pracę mechaniczną; silnik spalinowy, parowy). Energia mechaniczna wytwarzana przez silnik jest przekazywana do urządzenia napędzanego za pośrednictwem części ruchomych silnika (np. wirującego wału) albo sam silnik wywiera nacisk na urządzenie napędzane (np. silnik odrzutowy, silnik elektryczny liniowy). Wielkościami charakteryzującymi silnik są m.in.: moc, sprawność, prędkość obrotowa wału, moment obrotowy, siła ciągu. Pierwszym zbudowanym silnikiem było koło wodne używane już w I w. p.n.e. w Azji Mniejszej. Pierwszą pracującą maszynę parową opatentowali 1705 T. Newcomen i J. Cowley, 1711 zainstalowali ją do pompowania wody w kopalni; bardziej uniwersalny silnik parowy zaprojektował 1763 I.I. Połzunow; 1732 po raz pierwszy silnik parowy został użyty do napędu maszyn o ruchu obrotowym; największe zasługi w rozwoju silników parowych położył J. Watt. W XIX w. nastąpił szybki rozwój silników elektrycznych i spalinowych tłokowych oraz  turbin cieplnych.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Maszyna parowa Newcomena repr. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia