siatkówka, piłka siatkowa,
zespołowa gra sport. dla 2 drużyn po 6 zawodników; rozgrywana wg określonych zasad (m.in. każdej drużynie wolno odbić 3-krotnie piłkę zanim przebije ją na stronę przeciwnika), na boisku o wymiarach 9 x 18 m;
siatkówka
Encyklopedia PWN
piłkę (obwód 65–67 cm, masa 260–280 g) należy odbijać ponad siatką (wys.: 2,43 m — mężczyźni, 2,24 m — kobiety), tak aby spadła na pole przeciwnika; gra prowadzona jest do 3 wygranych setów (set — zdobycie minimum 25 punktów przy co najmniej 2 punktach różnicy); w decydującym secie (przy stanie 2 : 2 w setach) rozgrywany jest tie-break. Siatkówka powstała 1895 w USA; 1947 została zał. Międzynar. Federacja Piłki Siatkowej (FIVB), od 1948 rozgrywane są mistrzostwa Europy, od 1949 — mistrzostwa świata, od 1964 — w programie igrzysk olimpijskich; w Polsce rozwojem siatkówki początkowo zajmowały się m.in. Pol. Związek Palanta (od 1922) i Pol. Związek Gier Sport. (od 1928), 1957 powstał Pol. Związek Piłki Siatkowej; od 1929 są rozgrywane mistrzostwa Polski; największe osiągnięcia reprezentacji: mistrzostwo olimpijskie mężczyzn (1976), brązowe medale olimpijskie kobiet (1964, 1968), mistrzostwo świata (1974 — mężczyźni); wicemistrzostwo świata (1952 — kobiety); brązowe medale mistrzostw świata (1956, 1962 — kobiety); ponadto reprezentanci Polski zdobyli mistrzostwo Europy (2003 — kobiety) i 9-krotnie tytuły wicemistrzów Europy — mężczyźni (1975, 1977, 1979, 1981, 1983) i kobiety (1950, 1953, 1963, 1967). Ostatnio dużą popularność zdobywa siatkówka plażowa, rozgrywana na piaszczystym boisku (warstwa piasku grubości co najmniej 30 cm) siatkarskim gł. przez 2-osobowe zespoły; od 1986 mistrzostwa świata, 1996 — dyscyplina olimpijska.
