samonaprowadzanie
 
Encyklopedia PWN
samonaprowadzanie,
sposób naprowadzania obiektu (zwykle pocisku rakietowego) na cel;
systemy s. określają położenie pocisku w stosunku do celu i wypracowują komendy dla układu kierowania na podstawie docierających do odbiorników (umieszczonych w pocisku) sygnałów odbitych od celu lub przez cel emitowanych; w zależności od położenia źródła sygnałów, rozróżnia się systemy s.: aktywne, półaktywne i pasywne; w systemach aktywnych źródło promieniowania (radiolokacyjnego lub laserowego) oraz odbiornik tego promieniowania znajdują się w pocisku; w systemach półaktywnych w pocisku znajduje się tylko odbiornik odbitego od celu promieniowania, emitowanego przez specjalne, niezależne urządzenie podświetlające cel; w systemach pasywnych jest wykorzystywane promieniowanie emitowane przez sam cel (podczerwone, widzialne, akustyczne).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia